ΑΠΟΦΡΑΞΕΙΣ ΑΙΓΑΛΕΩ, ΑΠΟΦΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟ 15 ΕΥΡΩ

Αποφράξεις Αιγάλεω 24h με εμπειρία 40 ετών στις Υπηρεσίες απόφραξης αποχέτευσης Αιγάλεω από τον όμιλο εταιρειών ΣΤΕΡΓΙΟΣ SERVICES. Εκτός από το Αιγάλεω υποστηρίζουμε τους δήμους όλης της Αθήνας με άρτια εξειδικευμένο προσωπικό, πιστοποίηση ISO, και γραπτή εγγύηση αποτελέσματος.

Οι αποφράξεις που έχουμε στο ενεργητικό μας και έχουν αφήσει ελάχιστο περιβαλλοντικό αποτύπωμα αλλά και έχουν εξοικονομήσει χρόνο στους πελάτες μας.

Αποφράξεις Αιγάλεω, Αποφρακτικές εταιρείες με εμπειρία 40 ετών

Για τις αποφράξεις στο Αιγάλεω διαθέτουμε την καλύτερη ομάδα για κάθε σας ανάγκη. Όσο δύσκολο και αν φαντάζει το πρόβλημά σας, εμείς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Διαθέτουμε την καλύτερη ομάδα με εμπειρία 40 ετών.

Αντίθετα με ό,τι συνέβη με άλλες εταιρείες στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης ο όμιλος ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ διαρκώς επεκτείνεται. Έτσι σήμερα σας παρουσιάζουμε μία σειρά αποφρακτικές εταιρείες με υψηλή ειδίκευση στις υπηρεσίες αποχέτευσης.

Αποφράξεις Αιγάλεω, ΝΗΡΕΑΣ 24h δίπλα σας

Δείτε περισσότερα για αποφράξεις στο Αιγάλεω.

Λίγα λόγια για το Αιγάλεω

Το Αιγάλεω είναι αστική περιοχή και δήμος που βρίσκεται στο Δυτικό Τομέα του Αθηναϊκού Πεδίου της Περιφέρειας Αττικής με πληθυσμό 69.946 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Ο ομώνυμος δήμος συνορεύει προς τα ανατολικά με το Δήμο Αθηναίων, βόρεια με τους δήμους Περιστερίου και Χαϊδαρίου, δυτικά με τους δήμους Νίκαιας - Αγίου Ιωάννου Ρέντη και Αγ. Βαρβάρας και νότια με το δήμο Μοσχάτου - Ταύρου. Το ένα τέταρτο του δήμου είναι βιομηχανική περιοχή, ενώ το έδαφος του διασχίζουν πέντε μεγάλες οδικές αρτηρίες και συγκεκριμένα οι Λεωφόροι Κηφισσού, Αθηνών, Θηβών, Πέτρου Ράλλη και η Ιερά Οδός. Τα τελικά όρια του δήμου Αιγάλεω διαμορφώθηκαν με αλλεπάλληλες προσθήκες και εντάξεις νέων συνοικιών στην αρχική οικιστική μονάδα η οποία περιοριζόταν στο στενό όριο της κοινότητας που είχε δημιουργηθεί με Προεδρικό διάταγμα της 18 Ιανουαρίου του 1934.

Το 1937 έγινε η πρώτη τροποποίηση των ορίων της κοινότητας που το 1943 αναβαπτίσθηκε σε Δήμο. Στα 1952 προστέθηκε η Ανατολική πλευρά του "Μπαρουτάδικου". Ακολούθησαν οι περιοχές της Οδού Κύπρου και του Ι.Ν. του Αγίου Κωνσταντίνου (1954), το λεγόμενο "Κάτω Κτήμα Λιούμη" (1955) και το "Άνω Κτήμα Λιούμη" μαζί με τα "Νταμαράκια", στα 1967. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια το Αιγάλεω ήταν πρωτεύουσα της Δυτικής Αττικής με συνέπεια στην πόλη να εδρεύουν αρκετές δημόσιες υπηρεσίες(Πολεοδομία, Δασαρχείο κ.α.).

Η περιοχή του Αιγάλεω ονομάστηκε έτσι από το βουνό Αιγάλεω, που το αρχαιοελληνικό του όνομα σημαίνει "λαός κατσικιών" (Αιγάλεως < {αίγα + λεώς}, λεώς είναι αντέκταση του λαός). Κατά μια άλλη ερμηνεία η λέξη Αιγάλεω προέρχεται από τις λέξεις "αίγες" (= κύματα) και "λάας" (= λίθος, βράχος), οπότε ο όρος Αιγάλεω αποδίδεται ως «ο βράχος στον οποίο σπάζουν τα κύματα». Σύμφωνα με μια εκτίμηση η ονομασία του Αιγάλεω κατά τα τέλη του 19ου αιώνα ήταν Μπαστάρδι που μάλλον παραπέμπει στην ιταλική γλώσσα. Στο όρος Αιγάλεω είχε εγκατασταθεί ο βασιλέας των Περσών Ξέρξης για να παρακολουθήσει την εξέλιξη της ναυμαχίας στον κόλπο της Σαλαμίνας, το 480 π.Χ.

ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org/wiki/Αιγάλεω

Εγκατάσταση Μικρασιατών

Παλαιές παραγωγικές μονάδες

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 στην περιοχή συνέρρευσαν Μικρασιάτες πρόσφυγες από διάφορες περιοχές της Μικράς Ασίας όπως η Σμύρνη, το Αϊβαλί, η Πέργαμος, ο Πάνορμος, η Μάκρη, τα Αλάτσατα, η Αττάλεια, η Φιλαδέλφεια κ.ά. Εγκαταστάθηκαν επίσης και Θρακιώτες πρόσφυγες από περιοχές της Ανατολικής Θράκης όπως η Ραιδεστός. Έτσι οι πρόσφυγες δημιούργησαν τους πρώτους κοινωνικά και πολιτιστικά αυτόνομους και πλέον οργανωμένους πυρήνες, αφού έως εκείνη την εποχή οι μοναδικοί κάτοικοι ήσαν μερικές εκατοντάδες εργατών του τοπικού πυριτιδοποιείου και ορισμένοι καλλιεργητές γης, από τα κτήματα του Βοτανικού. Στην τοποθεσία, που στη συνέχεια αναγορεύθηκε ως κοινότητα, δόθηκε τότε η συμβολική ονομασία Συνοικισμός Αγίου Σάββα-Νέες Κυδωνίες σε ανάμνηση των Κυδωνιών της Μικράς Ασίας από όπου προέρχονταν πολλοί από τους πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν εκεί.

Τότε μοιράσθηκαν στους πρόσφυγες και τα πρώτα οικόπεδα, γύρω από την Ι. Οδό, αλλά και πέριξ του σημερινού ναού του Αγ. Σπυρίδωνα. Ο νέος οικισμός καταλάμβανε έκταση 139 οικοδομικών τετραγώνων. Δημιουργήθηκαν τελικά (σύμφωνα με τα από 7 Μαρτίου 1932 σχεδιαγράμματα του πολιτικού μηχανικού Δημ. Κηλαηδόνη) 1.301 άρτια και οικοδομήσιμα οικόπεδα, στα οποία αρχικά ανεγέρθηκαν 378 κατοικίες (των 36 τ.μ. η κάθε μία), που παραχωρήθηκαν σε πρόσφυγες, «έναντι της απωλεσθείσας περιουσίας τους στη Μικρά Ασία» και με αξία τιμήματος 60.000 δραχμών εκάστη. Καταφύγιο στην περιοχή βρήκαν ακόμη οι λεγόμενοι «Ασσύριοι» (χριστιανοί της Μεσοποταμίας) αλλά και Πόντιοι που προσπαθούσαν να αποφύγουν το θάνατο, λόγω της εθνοκάθαρσης που εφάρμοσαν στην ευρύτερη περιοχή τους αρχικά οι νεότουρκοι και στη συνέχεια ο Κεμάλ Ατατούρκ. Αυτές ήταν οι τρεις αρχικές πληθυσμιακές ομάδες από την πρόσμιξη των οποίων διαμορφώθηκε ο κοινωνικός χαρακτήρας του πρώην οικισμού, μετατρέποντάς τον πλέον σε πόλη. Στα 1934 εκλέχθηκε ο πρώτος κοινοτάρχης της περιοχής, που τότε αριθμούσε ήδη 7.805 κατοίκους. Στις Εθνικές Εκλογές του 1936 στην τότε κοινότητα Αιγάλεω ψήφισαν συνολικά 527 άτομα (άρρενες) σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δημοσιεύθηκαν την επόμενη ημέρα σε εφημερίδα της εποχής Το φθινόπωρο του ίδιου έτους την κοινότητα έπληξε η πρώτη καταστροφή καθώς, λόγω της καταρρακτώδους βροχής που σημειώθηκε, υπερχείλισε η κοίτη του Κηφισσού με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο από πνιγμό δεκάδες εργάτες της βραδινής βάρδιας του εργοστασίου της ΕΤΜΑ που επέστρεφαν στα σπίτια τους

Διοικητική συγκρότηση & μεταβολές

Όλοι οι πρώτοι συνοικισμοί που δημιουργήθηκαν από το 1920 έως το 1933 και που συγκροτούσαν την κοινότητα των Νέων Κυδωνιών ανήκαν διοικητικά στο Δήμο Αθηναίων Ωστόσο, το 1934 (ΦΕΚ υπ' αριθμόν Α' 22 18 Ιανουαρίου και ΦΕΚ υπ' αριθμόν Β' 14 29 Ιανουαρίου) δώδεκα οικισμοί αφαιρέθηκαν από τη διοικητική εποπτεία της πρωτεύουσας και αυτονομήθηκαν στο πλαίσιο μιας διοικητικής μεταρρύθμισης. Γεννήθηκε έτσι η κοινότητα Αιγάλεω, την οποία αποτελούσαν οι εξής οικισμοί: Αγία Βαρβάρα, Νέες Κυδωνίες, Σωτηράκι, Χαϊδάρι, Κτήμα Αλεξάνδρου Λούμη, Αγία Ελεούσα, Νέα Φώκαια, Σκαραμαγκάς, Δαφνί και Πυριτιδοποιείο. Ακολούθως, με το ΦΕΚ υπ' αριθμόν 179Α - 08/05/1935 ΦΕΚ, αποσπάσθηκαν από την τότε κοινότητα Αιγάλεω οι οικισμοί Χαϊδαρίου, Δαφνίου, Σκαραμαγκά και Νέων Φώκαιων και ενσωματώθηκαν στη δημιουργούμενη κοινότητα Χαϊδαρίου. Με το ΦΕΚ υπ' αριθμόν 22 Α' της 29 Ιανουαρίου 1943) η κοινότητα Αιγάλεω αναβαθμίσθηκε σε δήμο. Το 1949 αποσπάστηκαν από τον Δήμο Αιγάλεω οι οικισμοί της Αγίας Βαρβάρας και της Αγίας Ελεούσας, που ενώθηκαν μεταξύ τους δημιουργώντας ξεχωριστή κοινότητα, τον μετέπειτα Δήμο Αγίας Βαρβάρας.